Są takie książki, które pochłaniasz w jeden dzień, jeden wieczór, w kilka godzin. Nie mam na myśli ilości stron, chodzi mi głównie o treść, jaką znajduje się w takiej książce. "Chciałbym nigdy cię nie poznać" to właśnie taka opowieść, którą wciągasz tak szybko, że nawet nie wiesz kiedy zamykasz i odkładasz książkę na półkę.
O CZYM JEST TA KSIĄŻKA?
Opowieść o miłości, miłości nietypowej jak na literaturę. Babcia i Wnuczek - komu z nas nie robi się cieplej na sercu wspominając relację z naszymi Babciami czy Dziadkami? "Chciałbym nigdy cię nie poznać" to swego rodzaju "spowiedź", opowieść o tej silnej więzi i relacji wnuczka z babcią, pisana z perspektywy wnuczka. Opowieść piękna ale i wzruszająca, łapiąca za serce. Babcia będąca całym światem, wspaniałą kobietą ale i swego rodzaju oszustką i manipulantką. Dziecięce patrzenie na świat, obietnice i strach przed śmiercią.
Historia napisana w taki sposób, że masz wrażenie, jakbyś uczestniczył w codziennych rozmowach i opisanych sytuacjach. Proste opowieści niosące za sobą mnóstwo emocji.
KOMU MOGĘ POLECIĆ TĘ KSIĄŻKĘ
Po raz pierwszy nie wiem, co mogę tu napisać. Nie chcę pisać, że polecam ją każdemu, bo osobiście uważam, że to nie jest książka dla wszystkich. Chyba zaryzykuję i powiem tak: zachęcam do przeczytania tej książki każdego, kto ma lub miał z kimś dość silną relację.
PODSUMOWANIE
Jestem osobą dość wrażliwą i emocjonalną - czytając tę pozycję wspominałam swoją relację z moją Ukochaną Babcią, której już ze mną nie ma. Relacja była równie silna jak ta opisana przez Wiktora Krajewskiego. Oczywiście inna ale byłam bardzo związana z moją Babcią. Tym bardziej opowieść zawarta w niepozornej niebieskiej książeczce ruszyła moje serce.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora - kolejne przede mną. Co mogę powiedzieć... Wiktor Krajewski po prostu pięknie pisze. Zdania są przemyślane ale i proste zarazem, czyta się go z ogromną przyjemnością.
Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić, to na pewno do kwestii wydania książki. Uwielbiam wszelkiego rodzaju wydania w twardej oprawie, natomiast to wydanie czytało mi się technicznie dość ciężko ze względu na ograniczone otwieranie się książki i biały papier. Osobiście nie jestem fanką wydań z białym papierem. Jednak to tylko takie moje czepialstwo, na które większość czytelników właściwie nie zwróci uwagi. Być może było tu również za dużo swego rodzaju bólu (główny bohater czasem w relacji zachowywał się dość infantylnie, był nazbyt oskarżający i czasem aż za bardzo pokazywał jak bardzo cierpi) - nie mnie to oceniać, acz wielu osobom, które na co dzień czytają inny rodzaj literatury może to przeszkadzać.
SZCZEGÓŁY
Zapisuje tytuł :)
OdpowiedzUsuńTa książka mogłaby mnie zainteresować. Dobra recenzja. Pozdrawiam!^^
OdpowiedzUsuń